//= $monet ?>
Чӣ як бача омода нишон дод, нест, вақт ба хомӯш шим худ, ва аллакай як хурӯс оид ба пур нест. Хуб, дӯстдухтари ҷавон албатта зебо ҳастанд, маҳз ҳамин тавр ва бояд амиқтар кашида шаванд. Ҳамзамон, алоқаи ҷинсӣ мунтазам кофӣ набуд ва ҷавонон тасмим гирифтанд, ки харони худро васеъ кунанд ва алоқаи ҷинсӣ бо аналӣ кунанд.
Чӣ ҳалқуи коркунанда, ки тамоми хурӯсашро фурӯ мебарад, агар тубҳои худро ба он ҷо тела диҳед, вай фурӯ мебарад ва ҳис намекунад. Раҳмат ба чунин духтароне, ки метавонанд ин қадар зарбаи амиқ диҳанд.